Maandagmorgen om 7.00 uur stond iedereen weer bij het uitgebreide ontbijtbuffet ter voorbereiding op de wedstrijd tegen team USA. Daarna 10 minuten lopen naar de Arena. Hierna omkleden, warming up en de laatste peptalk voor de wedstrijd. Het is 10 jaar geleden dat een aantal van de spelers voor het laatst tegen ze gespeeld hebben. Sindsdien speelt USA in de A-poule. Vorig jaar wisten ze zelfs beslag te leggen op de 5e plaats.
We begonnen goed aan de wedstrijd en wisten de eerste 11 minuten het doel schoon te houden en zelfs enkele kansen te creëren. Ondanks dat Steel na 6 minuten naar de strafbank moest, wisten we de Amerikanen nog een tijdje van ons af te houden. Het klassenverschil was echter behoorlijk groot en we speelden ook minder goed als tegen Duitsland, voornamelijk omdat de Amerikanen op allerlei manieren ons spel wisten te ontregelen. Dat ze daardoor regelmatig tegen een straf opliepen, namen ze voor lief. Onze goalie Thomas liet ze zich ook niet onbetuigd in het geweld en raapte een terugspeelbal op. Wat niet mag en kreeg daardoor 10 minuten straf voor sabotage. Hij wees onze Noorse Koreaanse Nederlander Jostein aan om voor hem plaats te nemen in de strafbank. Hij was wel zo solidair om de toegekende strafbal door te laten, zodat Jostein maar 30 seconden daadwerkelijk hoefde te zitten. In de laatste minuut scoorde Nederland de 6-1 vanuit een corner. Onze topscorer Alexander was de gelukkige die de bal tussen alle Amerikanen door wist te slaan.
Na de rust wisten we het spelbeeld helaas niet te veranderen. De Amerikanen begonnen sterk en wisten binnen 3 minuten 3 doelpunten te maken. Hierna was de thee eindelijk op de goede plek terecht gekomen en kwamen we weer in ons ritme. Steel wist uit een cornervariant nog eenmaal tegen te scoren. Uiteindelijk verloren we de wedstrijd met 13-2. Ondanks het grote verlies was de stemming positief omdat we zelf ook zagen dat we beter partij boden dan vroeger.
Na de wedstrijd terug naar het hotel en op naar de lunch. Hierna hadden we een hersteltraining in de gym. Even fietsen zonder tegenwind. Rest van de dag had iedereen vrij. In de avond hadden we een teambespreking. De vader van Sam was behoorlijk alleen, nu zijn vrouw terug was naar Oslo. Hij kwam dus maar in ons hotel wat gezelligheid zoeken. Als tegenprestatie hebben we gevraagd of hij in de sterren kon kijken of de wedstrijd van vrijdag gunstig voor Nederland gaat aflopen. Indien dat niet het geval is, kan hij als astroloog natuurlijk de sterren beïnvloeden.
Vanmorgen was de sneeuwval eindelijk gestopt en hadden we een stralende blauwe lucht. Een beetje frisjes was het wel met -14 graden. Na het ontbijt hadden we een rustige training van 1,5 uur. Tijdens deze rustige training reed eerst Steel, Jostein helemaal plat en wist Remo met zijn betonlijf Alexander zijn gebit te beschadigen. Joost was eindelijk in zijn element, want hij moest op zoek naar een tandarts. Tot nu toe mocht hij alleen maar waterflessen vullen. Verder verliep de training rustig en wist de rest uit de buurt van Steel en Remo te blijven.
De rest van de dag is relaxed, een aantal is dan ook druk met Tinder. Een van de spelers had zelfs een match met een zus van een andere speler. Om de privacy niet te schenden van beide betrokkenen, maken we geen namen bekend. Vanavond om 18.00 uur teambespreking, daarna diner en vroeg naar bed. Morgen om 5 uur ontbijt, want de wedstrijd begint al om 8 uur in de ochtend. Voor huisfotograaf Nick wordt dit de laatste wedstrijd. Hierna vertrekt hij weer richting Gothenburg en Amsterdam. Zijn familie kan hem niet langer missen. Op naar de laatste poulewedstrijd, de clash tussen de broers Cras. Deze wedstrijd wordt intensief gevolgd in Noorwegen, omdat er naast Alexander natuurlijk nog 4 andere Noorse Nederlanders in ons team zitten. Alle “Noorse” ouders staan uiteraard aan de kant van Nederland.
Groeten uit een zonnig en fris Vänersborg
Vladipeer en Igor