Iris Hesen is de aanvoerster van het Nederlands dames bandyteam. We willen jullie een kijkje laten nemen in de beleving van het team en in het bijzonder de aanvoerster van het dames team. Iris is 26 jaar en woont in Nijmegen. Zij speelt al jaren bandy. Toen ze begon was Joost Berting nog de trainer en moesten ze op een klein stukje ijs trainen samen met de veteranen. Begonnen met een gemengd team met vooral jongens. Voor zover ze kan terugrekenen, speelt ze al 15 jaar bandy.
Trainen met jongens vond Iris nooit een probleem. Ze zijn soms wat competitiever en dat is enorm leuk. Dat er nu soms meer meiden dan jongens op het ijs staan is onwerkelijk, maar wel ontzettend leuk.
Echt ervaring heeft Iris niet op groot ijs. In het verleden is ze twee keer op trainingskamp geweest met Bandy Vereniging Nijmegen, maar toen was ze nog heel jong. Dus veel ervan herinneren doet ze niet. Naast bandy spelen heeft ze ook gefloten op een dames WK. En daar heeft ze zeker wel wat van meegepikt. Het fysieke aspect en de afmetingen zijn een ontzettend groot verschil met het baantje in Nijmegen. Maar echt goed kunnen zien wat de speelsters doen is lastig. Je bent voor een groot gedeelte met het fluiten bezig. Voordat ze op het WK in Oslo mocht fluiten, is ze eerst in Zweden geweest om de spelregels door te nemen en een schaatstest af te leggen.
In oktober zijn de dames gecombineerd met de heren op trainingskamp geweest in Zweden. Dat was voor alle dames een reality-check. Het veld is ontzettend groot, de schaatslijnen zijn niet 1 op 1 te kopiëren naar een ijshockeybaan en het fysieke aspect is enorm zwaar.
Michael Bratt is de coach en wij waren benieuwd hoe het team de eerste periode met hem heeft beleefd. Iris vertelde dat ze weinig referentiepunten heeft, maar dat Michael ontzettend goed is gestart. Hij is duidelijk, heeft ruimte voor een geintje en is op de juiste momenten streng.
Het WK is vanwege de COVID-19 situatie een aantal maanden uitgesteld naar 23-27 maart. Vanwege de maatregelen was het ontzettend lastig om te trainen. Gelukkig kunnen we weer het ijs op. Vanwege haar werk kan ze vrij flexibel haar dag inplannen en gaat ze af en toe hardlopen en langebaan schaatsen om zo toch extra meters in de benen te krijgen. Onlangs zijn er een aantal naar Duitsland geweest om nog wat uren op het ijs te staan.
Iris kijkt enorm uit naar het WK. Het gaat een hele beleving worden. Het volkslied, met een heel team een week samen zijn, wedstrijden spelen, evalueren, verbeteren en een banket aan het einde. Iets wat voor de heren een jaarlijkse prikkie is, gaan de dames voor het eerst meemaken.
Voor wat betreft de toekomst denkt Iris dat we met de dames een apart uur moeten krijgen. Ook is aanwas essentieel. Samen met het team zal er een toekomstplan gemaakt moeten worden. Ervaring opdoen met wedstrijden tegen jongens kan enorm veel helpen. Naast het plaatje wat op het ijs gebeurt moet er ook qua sponsoring wat gebeuren. Zonder sponsorgeld is het onmogelijk om naar een WK te gaan. Dit jaar is er een behoorlijk bedrag aan sponsorgeld binnen gehaald. Hierdoor zijn al heel wat nieuwe spullen, zoals shirts, sweaters, warmtepakken etc aangeschaft. Natuurlijk hebben we nog meer spullen nodig, maar dankzij de sponsoren kunnen we wel een vliegende start maken. Nu er een doel is, zoals een WK, is de kans groter dat er meiden blijven hangen. Er is iets moois ontstaan en nu moeten we met z’n allen ons best doen om de groep bij elkaar te houden en groter te maken.