In Uppsala was niet alleen deze week het WK bandy, maar ook op de donderdag het Mondo Classic polsstokhoogspringen evenement. De overdekte atletiekbaan, die tegenover de ijsbaan ligt, was helemaal verbouwd voor dit evenement dat ook rechtstreeks te bewonderen was op de Zweedse tv. De polsstokhoogspringers sliepen in hetzelfde hotel als het Nederlands bandyteam. De wereldrecordhouder Armand Duplantis, een ware hero in Zweden, was de publiekstrekker en onze eigen publiekstrekker Jolan vroeg hem of hij met een Nederlandse topper op de foto wilde. En dat wilde hij wel, maar Duplantis verwachtte niet dat Jolan dat was.
Remo, fysio Stef, Stan en Mees gingen op donderdagavond naar dit evenement. Ze kwamen een paar keer goed in beeld op tv, met hun oranje outfit. Duplantis wilde op deze speciale avond het wereldrecord aanscherpen met een hoogte van 6,28 meter. Dat is hem jammer genoeg niet gelukt. Het Nederlands bandy team legt de lat nog hoger; wereldkampioen bandy worden op de vrijdag.
Na een goede nacht was het vrijdag de dag van de waarheid. Zou Nederland voor de tweede maal deze week de Duitsers kunnen verslaan? Na een ochtendwandeling met het hele team werden de laatste tactieken besproken en de opstelling bekend gemaakt. De coach had de moeilijke beslissing om de keeper te kiezen voor de finale. Twan Hengst verdedigt het Nederlandse doel tijdens de laatste wedstrijd van het toernooi. Omdat de wedstrijd pas om 17:30 uur zou aanvangen werden de voorbereidingen gestart rond 14:00 uur met een stretch/yogasessie in de plaatselijke gym. Het Nederlands team had er zin in.
Steeds meer supporters waren in het oranje gehuld, dus daar aan kan het niet aan liggen. De wedstrijd begon een beetje aftastend voor beide ploegen, maar in de 7e minuut bracht Mikkel op assist van Jasper de 1-0 op het scorebord. Het spel golfde op en neer maar echte kansen kregen de Duitsers niet. De solide verdediging van Nederland met Jordan, Stan en Mees liet het publiek zien wat er bedoeld werd met “the orange wall”. In de 21e minuut speelde Little een hoge bal richting het verdedigingsvak van de Duitsers. Mikkel nam deze hoge bal subtiel aan en sloeg vervolgens als een volleerde honkballer de bal in het doel, 2-0. Nog geen drie minuten later frommelde Remo de bal achter de doellijn van de Duitsers, 3-0. Zou het weer een monsteruitslag worden? De Duitsers kwamen in de 35e minuut terug op 3-1 met een hard genomen penalty door de beste Duitse speler Johan Koch. Twan had het nakijken op dit onhoudbare schot. De finale gaat over 2 x 45 minuten, zoals een echte bandywedstrijd behoort te zijn. Nog geen minuut nadat de Duitsers gescoord hadden maakte Sander een einde aan de Duitse illusie door de 4-1 op het scorebord te noteren. In de extra tijd van de eerste helft kreeg Nederland nog een penalty mee en William Reuser schoot hierbij tegen de keeper aan, in de rebound werd een corner versierd. En die corner verzilverde William alsnog. Nederland ging dus de kleedkamer in met een 5-1 voorsprong. De begeleiding had in de kleedkamer een druk kwartiertje, zij zorgden ervoor dat de Nederlandse spelers niets te kort kwamen en uitgerust de 2e helft konden aanvangen.
Nog koud op het ijs scoorde Mikkel in de 2e helft de 6-1. Het werd nu wel duidelijk dat dit Nederlands team onverslaanbaar was op dit WK. Er vielen nog een paar straffen over en weer, maar doelpunten bleven uit. Bij de voorgaande wedstrijden scoorde Nederland in de 2e helft de meeste doelpunten. Op de bank steeds meer lachende gezichten, onze coach Niklas bleef geconcentreerd kijken naar de wedstrijd. Toen William in de 77e minuut de 7-1 maakte begon het publiek al “We are the champions” te zingen. Nederland speelde de laatste minuten professioneel uit en na het laatste fluitsignaal barstte de vreugde los: Nederland voor de 2e maal WERELDKAMPIOEN!!! De spelers, begeleiding en publiek waren door het dolle heen. Mikkel werd gekozen tot “man of the match”.
Nadat de spelers elkaar gefeliciteerd hadden en de felicitaties ook hadden ontvangen van de supporters kregen ze de gouden plak omgehangen. Eenmaal in de kleedkamer barste het feest pas echt los. Eindelijk mochten de spelers een biertje drinken na een week hard werken. Jordan had voor de vriendin van Niklas twee flessen wijn als verrassing, het was ook de eerste keer dat zijn vriendin het Nederlands team van zo dichtbij kon bewonderen. Niklas kreeg op zijn beurt een mooi T-shirt met als opdruk “Super Important”, zijn stopwoordjes bij iedere teammeeting. De begeleiding en de bobo’s kregen allemaal een oranje stropdas.
Nadat de eerste pizza’s waren genuttigd in de kleedkamer (de organisatie had dit geregeld) moesten nog wat serieuze onderscheidingen uitgereikt worden namens onze bondscoach Niklas. Jasper Prins werd gekozen tot “Rookie of the team” en Niklas kreeg de trofee als “MVP (most valuable player) of the team”. Mikkel kreeg ook het hoedje overhandigd van Doppie op zijn eigen Doppie manier, deze mag hij houden tot het volgende WK.
Er was dit jaar geen afsluitend banket, maar wel een klein samenzijn met alle teams om de persoonlijke awards uit te reiken. Voor het Nederlands team geen uitreiking zonder eerst de rookies van dit jaar netjes aan te kleden voor dit belangrijke evenement. De 5 rookies (Vincent, Jasper, Demi, Mikkel en Jesse) werden onder luid applaus ontvangen door de andere buitenlandse teams. De officiële uitreiking kon beginnen. Als beste middenvelder van het toernooi werd Little (Stefan Geenen) gekozen. Beste aanvaller alsmede topscorer van het toernooi was William Reuser, hij kon dus 2x naar voren komen om een trofee op te halen en te speechen (overigens zonder striptease).
Nadat alle officiële handelingen waren afgelopen was het tijd voor de rookie challenge, de ontgroening. Deze was natuurlijk weer hilarisch. Helaas kunnen we hier niet verder op in gaan wegens privacy van de deelnemers. De spelers gingen hierna nog het uitgaansleven van Uppsala in tot de kleine vroege uurtjes. De Bobo’s moesten nog een beslissende ronde afwerken met een wedstrijd shuffleboard tegen de begeleiding. Dat hadden ze beter niet kunnen doen. Na alle euforie van de gouden medaille werden de 2 Bobo’s met 2-0 verslagen wat hun weer met beide voeten op de grond bracht.
Zaterdagmorgen gingen al een paar spelers en supporters richting Nederland. De meeste spelers zijn zaterdagmiddag richting Västerås gereden om daar de finale van de Zweedse bandycompetitie bij te wonen en zullen zondag weer richting Nederland reizen.
Namens mij en mijn medeschrijver Hanson, spelers en begeleiding bedanken wij jullie voor alle support vanuit Nederland. Het was een waar genoegen om alle reacties na alle wedstrijden te lezen op social media.
Tack så mycket!
Vladipeer en Hanson