De resterende supporters hoopten dat Dorien door het nachtje in het auto behoorlijk afgekoeld was, zodat ze rustig op een stoeltje de wedstrijd zou gaan bekijken. Niks was minder waar. Fris en fruitig begroette ze ons op deze mooie zondagochtend. Als een net ontsnapte wipkip stuiterde ze van links naar rechts over de tribune onder het uitbrengen van onverstaanbare oerwoudgeluiden. Zelfs Tonny stond dit op gepaste afstand met verbazing gade te slaan. Ook de kijkers in Nederland reageerden enthousiast op Twitter en andere social media als Dorien weer los ging.

In de kleedkamer werd voor de wedstrijd als eerbetoon aan Thomas Engström, “Nothing else matters” van Metallica afgespeeld. Dit nummer heeft hij laten horen voor de WK finale van de heren in Harbin, China. De zin “never care for what they do” uit dit nummer was de boodschap voor de dames voor deze wedstrijd.

Voor het begin van de wedstrijd was de spanning onder de supporters al behoorlijk gestegen. Het team had alleen maar gezonde spanning. Ze hadden zelf de tekst van het volkslied enigszins aangepast. Evelyne was vanaf de zijlijn de dirigent, zodat het meezingen nog enigszins ordentelijk verliep. De wedstrijd ging vanaf het begin gelijk op. Nederland had de verdediging goed in orde. Met Emma in doel en Claire als libero werden er geen kansen weggegeven. Halverwege de eerste helft vond Bobo Frank dat de Engelsen iets sterker werden. Hij wilde daarom het veld iets smaller maken en was bezig om de boarding naar het midden te verschuiven. Helaas was het ijs te glad voor hem en maakte hij een buikschuiver zonder zijn doel te bereiken. We gingen met 0-0 de rust in.

Ook in de 2e helft ging de wedstrijd weer gelijk op en het aantal kansen was schaars voor beide partijen. De gevaarlijkste speelster aan Engelse kant, Hartley werd volledig geneutraliseerd. Onze Kees, die in de eerste helft geblesseerd het veld verliet door een stick in de maag, moest in de 2e helft voor een klein vergrijp naar de strafbank. Michelle vond dat erg zielig en maakte vervolgens maar een overtreding om Kees te ondersteunen op de strafbank. Helaas voor haar, deed ze alweer gewoon mee. Ondanks deze straffen veranderde er niks in het spelbeeld en na 60 minuten was het einde wedstrijd met een stand van 0-0.
Op de tribune en in Nederland was de spanning hoog opgelopen. Alleen Anjo zat lekker nietsvermoedend op het zonnedek van de veerboot die haar van Malmö naar Travemünde bracht.

De beslissende van Meinke (foto: Els Fondse)

De beslissende van Meinke (foto: Els Fondse)

Na de reguliere speeltijd, 2 maal 10 minuten verlenging met een sudden death. Na 5 minuten verlenging de eerste gevaarlijke aanval opgezet aan de linkerkant door Hanne. Uit de daaropvolgende scrimmage wist Meinke haar eerste doelpunt op het WK te maken.

WE WAREN WERELDKAMPIOEN!

De vreugde uitbarsting bij Nederland was enorm. De eerste deelname aan een WK met een dergelijk resultaat. Een aantal speelsters had voor de eerste training afgelopen dinsdag nog nooit op groot ijs gestaan. Het niveau was in een week tijd ontzettend gestegen en dat werd bekroond met een fantastisch resultaat tegen de gedoodverfde favoriet die alles wisten te winnen, behalve de finale. En laat die wedstrijd nou net heel belangrijk zijn.
Iris werd voor het uitreiken van de medailles uitgeroepen tot MVP van de wedstrijd.

De wereldkampioenen (foto: Els Fondse)

De wereldkampioenen (foto: Els Fondse)

De support die het team kreeg, was geweldig. Niet alleen van de meegereisde supporters die ze tot het laatste moment hartstochtelijk hebben aangemoedigd, maar ook vanuit Nederland. Het Nederlands herenteam, familie en vrienden, bandy supporters uit Nederland en andere landen hebben alles via de livestreams en via social media gevolgd. Ook uit de ijshockeywereld kregen we veel positieve reacties.
Iedereen daarvoor bedankt. Het team heeft van het toernooi genoten en van alle support.

Terug in het hotel werd Michelle uitgeroepen tot MVP voor haar gehele toernooi en kreeg hiervoor een aandenken van de bond. Bobo Frank was er weer als de kippen bij om de prijs uit te reiken. De dames waren ook op het verkeerde pad gebracht door de supporters H. en S. van de W. Ze wisten ook enkele vlaggen te veroveren. Britt met Lottie op de schouders wisten een vlag hoog uit een boom te scoren. Meinke en Tessa wisten voor het hotel een vlag aan de bagage toe te voegen.

Tijdens het banket werden de prijzen nog uitgereikt voor beste keepster, beste verdedigster etc. Engeland kreeg 3 prijzen, Estland 2 en Zwitserland 1. Wij hadden dus niet de beste keepster, verdedigster, topscorer, sportiefste team of beste aanvalster, maar we hadden wel het beste team dat ’s-morgens al daarvoor de beloning had gekregen. Op het banket hadden we zeker de prijs verdiend van beste feestvierders, maar die was er dan weer niet. Zelfs Bobo Frank heeft voor het eerst in zijn leven de dansvloer onveilig gemaakt.

Na het banket was er in het hotel nog een afsluitende handstand challenge. Daar werden de eerste serieuze blessures van het gehele toernooi opgelopen. Lieke is vanmorgen druk geweest om bij enkele dames sommige ledematen weer op de goede plaats te krijgen.

Vanmorgen terug naar Nederland. Vanwege de hoge alcoholpercentages is besloten om in 2 groepen te vliegen, zodat de bemanning van de KLM niet bedwelmd wordt.
Een delegatie van het herenteam is onderweg naar Schiphol om vooral de dames op gepaste wijze te ontvangen.

Hieronder nogmaals het gehele team inclusief begeleiding:
De goalies:
90 Emma Fondse
1 Lauren Prinsen

De speelsters:
2 Glynis (Kees) Barton
3 Meinke Gommans
4 Claire Prinsen
7 Ma Kamikaze
8 Veerle van Wijchen
13 Britt Wortel
14 Dionne Rijnen
20 Michelle Noë
22 Leanne van der Wielen
25 Iris Hesen
27 Tessa van der Vlerk
28 Lotte (Lottie) Krebaum
39 Hanne Gezelius
78 Lisette van der Kammen

De begeleiding:
Michael Bratt (hoofdcoach)
Jordan Braam (assistent coach en materiaalman)
Lieke Dekkers (fysiotherapeut, ook voor andere landen)
Frank Peters (opperbobo en vergadertijger)

Onderaan vinden jullie in willekeurige volgorde een leuke foto van bovenstaande groep, maar dan een keer niet in de natuurlijke habitat.

Het was een geweldig WK met een fantastisch team.
Pippi legt haar pen voorlopig neer. De volgende keer is Vladipeer misschien weer beschikbaar om het thuisfront op de hoogte te houden.

Med Vänliga Hälsningar

Pippi Nyfiken

Claire

Claire

Dionne en Glynis

Dionne en Glynis

Emma

Emma

Frank en Jordan

Frank en Jordan

Hanne en Britt

Hanne en Britt

Iris en Leanne

Iris en Leanne

Lauren en Lisette

Lauren en Lisette

Lieke en Hanne

Lieke en Hanne

Lotte

Lotte

Meinke en Veerle

Meinke en Veerle

Michelle en Michael

Michelle en Michael

Tessa

Tessa