Na de halve finale wedstrijd die we jammer genoeg verloren hadden, stond er bij terugkomst in het hotel weer een uitgebreide versnapering klaar. Onze koks Marieke en Maxime gooiden weer hoge ogen naar een Michelinster voor dit hotel. Alleen jammer genoeg was er niemand van de Michelin-commissie aanwezig om de lekkere salade en broodjes shoarma te proeven. De spelers liepen verschillende keren naar de keuken, wat natuurlijk een blijk van waardering is voor onze koks. Na het late diner was het tijd voor de spelers om naar bed te gaan. Maandagmiddag moest namelijk de belangrijke wedstrijd om de bronzen plak gespeeld worden.
Maandagmorgen konden de spelers wat uitslapen, om half 9 was het ontbijt. Iedereen was weer op tijd, wat weer slecht was voor de boetepot. Na de tactische meeting van onze coach Johan moest er weer gelijk geluncht worden. Om 12:15 uur reden we richting de ijsbaan, gelukkig de laatste keer de rit van 75 minuten. Moet wel eerlijk zeggen dat ik van alle ritten steeds maar de eerste 10 minuten heb meegemaakt, voordat we goed en wel op weg waren sloten mijn ogen automatisch.
Aangekomen op de ijsbaan de vaste rituelen, schaatsen slijpen, sticks tapen en natuurlijk ff voetballen buiten met zijn allen. De warming up buiten op de parkeerplaats was een genot om naar te kijken, niet alleen omdat ik zelf niet mee hoefde te doen, maar zeker ook de spelers die met veel passie en met een big smile de oefeningen uitvoerden. Nadat onze captain Jordan Braam het team met een positieve donderspeech had toegesproken gingen de spelers op weg naar het moment van de waarheid. Lingling, onze dokter in spe, was deze wedstrijd niet opgesteld en bood zich snel aan om onze fysiotherapeut Stef te assisteren. Onder toeziend oog van Stef mocht Lingling een pleister plakken om de vinger van William, zeer belangrijk want hij was tot nu toe nog de topscorer van het toernooi.
Om klokslag 3 uur floot de scheidsrechter voor aanvang van de kleine finale tegen Slowakije. De wedstrijd golfde op en neer en Nederland had enkele kansen die gepareerd werden door de uitstekende Slowaakse keeper. Na 19 minuten scoorde Nederland de 1-0, William Reuser uit een assist van Stefan Geenen. Een zucht van opluchting bij het Nederlands team en zeker bij Lingling, die daarmee de bevestiging kreeg dat hij de pleister goed geplakt had. Nederland kreeg vlak daarna nog een straf, Doppie was de ongelukkige en zou met 2 straffen deze wedstrijd de strafbankkoning van het team worden.
Met nog een kwartier te spelen namen de spanningen wel toe op de tribune, die aardig gevuld was met supporters uit en voor Nederland. Een verlossend schot van Robin Cras in de kruising zette de 2-0 op het scorebord. Robin’s broer Alex kon natuurlijk niet achterblijven en in de 56e minuut scoorde hij de 3-0. Het aftellen was begonnen, in de 1 minuut extra tijd pakte ook Sverre Tveitan nog een doelpunt mee. Na het fluitsignaal stormde het gehele team richting onze keeper Twan Hengst om zijn shut-out te vieren. Jordan Braam werd door de organisatie uitgeroepen als beste speler aan Nederlandse kant deze wedstrijd. Onder het gejuich van de toeschouwers en een gedeelte van het Nederlands damesteam werden de bronzen plakken uitgedeeld.
Eenmaal in de kleedkamer moest ook nog de groene hoed uitgedeeld worden door Wessel. Hij gaf deze aan zijn buurman in de kleedkamer, Robin Cras, die zich heel vereerd voelde en in zijn speech zei dat hij zich echt een Nederlands team speler voelde. In zijn tijd in het Noors nationaal team had hij nooit zo’n goed gevoel gehad, hij was het team hier dankbaar voor. De 4 Nijmeegse debutanten werden uit de kleedkamer geplukt door Lotte van het damesteam, die had een verrassing voor ze. Een nieuwe frisse coupe voor het banket. De jongens lieten zich blonderen onder het toeziend oog van de teamgenoten. Het resultaat mocht er zijn en de jongens waren ook tevreden.
Nadat iedereen fris was gedoucht en zich in het banketoutfit had gehesen was het tijd om richting het centrum van Vaxjo te gaan. Eenmaal in het hotel aangekomen waar dit gehouden zou worden werden we erop gewezen dat we veel te vroeg aanwezig waren. Geen probleem, O’Learys, een goede eet- en drinkgelegenheid zat om de hoek, dus er hoefde niet gestemd te worden waar we heen gingen tot het begin van het banket. Toevallig zaten daar binnen ook de dames van het nationaal bandyteam. Doppie had na de wedstrijd de “shithead of the day” trofee gewonnen en had deze nog steeds bij zich. Naast onze tafel was een groep Zweden een verjaardag aan het vieren. Stef, onze fysio, liet deze kans niet voorbij gaan en begon spontaan Happy Birthday te zingen, waarop Doppie de jarige uit zijn trofee liet drinken.
We kwamen iets te laat op het banket aan en werden met groot gejuich ontvangen door de overige teams. Het zou een bijzondere avond worden voor het Nederlands team: tot beste verdediger van het WK werd uitgeroepen onze Wessel Hole-Ruigrok en ook de topscorer van het WK kwam van Nederland: William Reuser. Waar een klein land groot in kan zijn.
Het Nederlands team had haast om richting hotel te gaan want er stond ook nog een rookie challenge te wachten. Dit keer werden we met een bus richting hotel gebracht, dat dachten we tenminste. Op 3 km van het hotel stopte de bus omdat deze te zwaar zou zijn voor het wegdek. Na wat heen en weer gepraat te hebben met de chauffeur zijn we uitgestapt en hebben we de dames in het hotel bereid gevonden om ons op te komen halen. Het was al nacht, maar toch werden eerst nog door bondsbobo Frank twee prijzen uitgedeeld namens de bandy bond. Robin Cras werd uitgeroepen tot MVP van het team voor deze WK en onze coach Johan Ganebro werd in het zonnetje gezet omdat hij zo’n goede coach, bandyprofessor en motivator is. Beide heren gingen met een gewilde bonds-standaard naar huis en konden in hun dankwoord met moeite hun enthousiasme over de prijs beteugelen.
Alhoewel de kleine uurtjes al waren begonnen was het toch nog tijd voor de rookie challenge. Kosten noch moeite en maanden voorbereiding hadden hierin gezeten voor de organisatoren van deze activiteit. En weer was het een groot succes. 8 Debutanten en de fysio zijn cum laude geslaagd hiervoor. Ik kan er natuurlijk niets over uitweiden, dit blijft zoals bij elk WK een groot geheim. Er werd nog tot de vroege uurtjes doorgefeest. Om half 9 uur in de ochtend was Frank al richting Vaxjo vertrokken voor het bandy congres. De rest van het team is rond 10 uur weer richting Nederland en Noorwegen vertrokken. Walter, onze journalist, is richting Kalmar vertrokken om zich 2 dagen terug te trekken na al die indrukken van de laatste dagen en zal vanaf donderdag weer aansluiten bij het WK bandy voor dames. Ondergetekende blijft ook nog tot het einde van het WK om de dames te supporteren en om de belevingen hier op de site te zetten.
Namens het heren bandyteam, bedankt voor alle support vanuit Nederland en de rest van de wereld.
Vladipeer